چندی پیش خبری با مضمون زیر در خروجی سایت های خبری همچون خبرگزاری مهر و فارس قرار گرفت و برخی خبرگزاری های استانی هم به آن دامن زدند.

"معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار مازندران گفت: طاهایی استاندار مازندران تاکید کرد که روند شهرستان شدن دابودشت را دنبال کنیم و طی روزهای آینده روند شهرستان شدن این منطقه پیگیری می‌شود."

هادی ابراهیمی، معاون سیاسی امنیتی استاندار مازندران که شامگاه جمعه در آیین افتتاح بخش دشت‌سر به عنوان پنجمین بخش شهرستان آمل حاضر شد، گفت: "با توجه به جمعیت 120 هزار نفری بخش دابودشت آمل، استاندار مازندران تاکید کرد به مردم این منطقه اعلام شود که روند شهرستان شدن دابودشت مازندران را دنبال می‌کنیم. ابراهیمی با تاکید بر اینکه خواسته مردم و مسئولان در این منطقه با جدیت تمام پیگیری می‌شود، اذعان داشت: من به مردم قول می‌دهم در روزهای آینده روند شهرستان شدن این منطقه را از سوی استانداری پیگیری کنم، زیرا جمعیت بالا و ظرفیت فوق‌العاده این منطقه برای ارتقا به شهرستانی با چند بخش آماده و مهیا است." ایشان همچنین از ایجاد بخش ها و شهرستان های جدید دیگر در استان مازندران ابراز خوشنودی نمودند و عنوان کردند : "اراده ما این است تا در هر منطقه‌ای که ظرفیت موجود است، تبدیل به بخش یا شهرستان را داشته باشیم و در این راه نیز با تمام وجود خواسته‌های مردم را دنبال می‌کنیم." همچنین عزت الله یوسفیان ملا نماینده مردم آمل در مجلس شورای اسلامی گفتند: "در تلاش برای ارتقای یکی از بخش‌های پرجمعیت آمل به شهرستانی مستقل هستیم که البته این مسئله را در مازندران نیز دنبال می‌کنیم." !!!!

در ابتدا و قبل از اینکه حرف دل مردم آمل را بزنیم، تحلیلی منطقی داشته باشیم به این حرکت مشکوک و ببینیم آیا این کار سودی به حال مردم دارد یا توجیه اقتصادی برای این کار وجود دارد و اینکه آیا هیچ گونه کار کارشناسی شده ای در این مورد انجام شده است؟ و آیا اصلا این مورد خواسته مردم آن منطقه است یا اینکه یک عده قصد تفرقه افکنی بین امت مسلمان را دارند؟

اول : ارتقا مناطق مختلف شهری به شهرستان زمانی لازم و ضروری است که فاصله روستاها و بخش ها از مرکز شهرستان زیاد باشد و مردم در انجام کارهای اداری دچار مشکل شوند و به عبارتی بیارزد که هزینه اضافه ای انجام و شهرستان جدیدی ایجاد شود. در مازندران که با کمتر از نیم ساعت رانندگی می توان به مرکز شهرستان دسترسی داشت، چه نیازی به ایجاد شهرستان جدید می باشد؟ حال آنکه در مورد منطقه دابودشت با ده دقیقه رانندگی می توان به مرکز شهرستان و مناطق اداری رسید و کار اداری را انجام داد و اصلا مگر چقدر نیاز به رجوع به ادارات کل شهرستان است؟

دوم : همانطور که می دانیم شهرستان آمل و در راس آن منطقه دابودشت بزرگترین قطب کشت برنج کشور می باشد و حالا سوال اینجاست که مسئولین استان مازندران چه هدفی را از تخریب زمین های حاصل خیز کشاورزی در این منطقه دنبال می کنند؟ شما تصور کنید با این حجم از شهرستان کردن مناطق کشاورزی در مازندران چه مقدار از زمین های حاصلخیز کشور نابود شده و به جای آن خیابان ها و اداره جات و امکانات جدید ایجاد میشود و همانطور که شما با شهر کردن این مناطق، زمین های کشاورزی را نابود می کنید، به دنبال آن فرهنگ مردم منطقه را هم نابود می کنید و دیگر آن روستایی زحمت کش که حالا شهرنشین شد، به دنبال کشت در زمین کشاورزی خود نمی رود، چراکه با شهرستان شدن قیمت زمین ها بالا رفته و آن کشاورز زحمت کش با یک حساب سرانگشتی ساده به این نتیجه می رسد که دیگر نمی ارزد به کشاورزی بپردازد.(همچنان که در حال حاضر وضعیت برای کشاورزان خیلی هم عالی نیست و سود دسترنجشان را دلال ها می برند) در نتیجه خواهیم دید که تولید غذا در کشور کم می شود و کشوری هم که نتواند غذای مردم خود را تامین کند، آسیب پذیرترین کشور می شود. بنابراین خیلی هم نباید از این مسئله خوشحال باشید و از ایجاد بخش ها و شهرستان های جدید دیگر در استان مازندران ابراز خوشنودی نمایید.!!

سوم : آیا فکر هزینه زیاد ایجاد اداره جات و موارد مورد نیاز برای شهرستان کردن آن منطقه شده است؟ آیا بهتر نیست بجای این کار اشتباه و هزینه اضافی بیاییم به امکانات کشاورزی آن منطقه سر و سامان بدهیم؟ مردم شهرستان آمل سال هاست درخواست ایجاد دانشگاه جامع دولتی و همچنین امکانات فرودگاهی در این شهرستان را دارند و شما به این خواسته مردم آمل توجه نمی کنید و مخصوصا رفتید پی تجزیه کردن شهرستان آمل و همان چیزی که مردم هیچکدام از مناطق پنج گانه آمل بزرگ نمی خواهند. البته شاید برخی از مسئولین شهرستانی و استانی به هر نوعی منفعت خود را در این کار دنبال می کنند که می خواهند پیگیر این مورد شوند.

چهارم : بنده در عجبم که چرا با توجه به اینکه مردم بندپی بابل و یا امیرکلا بابل سالهاست پیگیر و دنبال شهرستان شدن منطقه خود هستند خواسته های بجایشان به شدت سرکوب شده و حقشان نادیده گرفته می شود، در حالیکه می آیید در آمل و قول می دهید در طول چند روز یک شهرستان جدید ایجاد کنید!! ما نمی دانیم چه در پس سیاست استان و شهرستان می گذرد که برخی مسئولین شهرستان و استان، با سوء استفاده از سکوت و بی خبری مردم ما دست به چنین خیانت آشکاری می زنند. آری بنده در این مورد با شما موافقم که هر یک از مناطق آمل به تنهایی ظرفیت فوق العاده ای دارند، به گونه ای که حتی آمل با نیمی از صنعت استان مازندران به تنهایی ظرفیت ارتقا به یک استان را هم دارد. اما این دلیل بر تجزیه طلبی و جدایی نیست.

حالا بنده چند خطی را با مسئولین مربوطه حرف دارم که شاید حرف دل خیلی از هم شهری های عزیز دابودشتیمان هم باشد. آقای هادی ابراهیمی حرف از خواسته مردم و مسئولان در این مورد زدید!! بنده تا آنجایی که خبر دارم و اخبار شهرستان را دنبال می کنم، هیچگونه موردی در این زمینه اعلام نشده که مردم شریف و همشهریان دابودشتیمان درخواست جدایی و استقلال داشته باشند، از چند نفر از دوستان و فعالین دابودشتی هم در این مورد سوال کردم، اظهار بی اطلاعی کردند و متعجبانه برآشفتند که دابودشت یعنی آمل و جدایی دابودشت از آمل امکان پذیر نمی باشد و اینکه هر دابودشتی به آملی بودن خود افتخار می کند و نمی خواهند با جدایی از آمل، این افتخار را از دست دهند. همچنین گفتید خواسته مسئولان این منطقه هم هست، لذا از شما درخواست دارم تا نام این مسئولین عزیز و خدمتکار را به دفاتر نشریات و مطبوعات کاغذی و مجازی شهرستان آمل ارسال نمایید تا مردم شریف شهرستان هزارسنگر آمل و خصوصا مردم دابودشت، این مسئولین و یا بعبارتی بهتر است بگویم خائنین به آمل بزرگ را بشناسند. لذا مردم منطقه از مسئولین خدومی همچون شما انتظار دلسوزی برای دابودشت را ندارند و به قول معروف "از طلا گشتن پشیمان گشته ایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید."

همچنین جناب آقای عزت الله یوسفیان هم بداند که در صورت جدایی دابودشت از آمارد زمین ما، دیگر جایی بین مردم آمل نخواهد داشت، همانطور که مسئولین گذشته بخاطر آن خیانت بزرگ و جدایی چمستان و نور و محمودآباد از آمل مورد نفرت مردم آمل قرار گرفتند. بنابراین بهتر است ایشان بجای پیگیری شهرستان کردن بخش زیبا و تجزیه قطب برنج کشور و جداسازی دابودشت زیبا از آمل بزرگ به همان طرح متروی تهران آمل بپردازند که در دوره انتخابات وعده داده بودند و لازم است گزارش کاری از این طرح بزرگ به نشریات و مطبوعات شهرستان بدهند تا مردم شریف آمل و مازندران از مراحل پیشرفت این طرح باخبر شوند!!. همچنین لازم است یادآوری کنم که جناب آقای یوسفیان در دوران انتخابات مجلس نهم به مردم آمل قول داده بودند که تا زمانی که هستند اجازه نمی دهند حتی یک وجب از آمل جدا شود و ما مردم آمل امروز از ایشان می خواهیم که حداقل به این وعده و گفته خود عمل کند.

تلاش برای جداسازی بخش دابودشت و تجزیه آمل بزرگ، خیانتی آشکار به آمل و مردم دشت سر و دابودشت می باشد. آمل یعنی لاریجان، دابودشت، لیتکوه، امام زاده عبدالله، دشت سر و دیگر مناطق، و تجزیه آمل بیش از این مقدار دیگر قابل تحمل مردم آمل نمی باشد، و مردمِ هر یک از بخش های پنج گانه شهرستان آمل بزرگ افتخارشان این است که یک آملی هستند و به هیچ وجه نمی خواهند با شهرستان شدن و جدا شدن از آمل، این افتخار را از دست بدهند. همین مردمان بخش های دابودشت و لیتکوه و دشت سر بودند که در ششم بهمن ماه سال شصت از روستاهای اطراف به شهر آمل آمدند و با اتحاد و همدلیشان مانع از سقوط شهرشان شدند و آن حماسه عظیم را آفریدند. همین مردمی که شما مرکزنشینان قصد تفرقه بین آن ها را دارید و این قصد ایجاد تفرقه بین مردم متدین و اسلامی کاملا واضح و آشکار است.

دلسوزان و فعالان شهرستان آمل به هوش باشند و اجازه چنین کاری را ندهند، چرا که آیندگان حتما از ما خواهند پرسید که در زمان تجزیه آمل شما کجا بودید، همانطور که الآن مردم آمل، خائنین و دست اندرکاران و مسئولان بی کفایت گذشته را نمی بخشند که در زمانشان چمستان و نور و محمودآباد را از آمل جدا کردند و آن ها ساکت ماندند و فقط تماشا کردند و این شد که شهرستان آمل بخش عظیمی از جمعیت انسانی و وسعت خود را از دست داد. جناب آقای یوسفیان، نماینده محترم مردم شریف آمل هم مراقب باشند تا در جرگه همان مسئولین بی کفایت و مورد تنفر گذشته قرار نگیرند، و همچنان در راه خدمت به آمل بکوشند. و امروز ما مردم مناطق پنج گانه آمل نه تنها مخالف سرسخت تجزیه بیشتر آمل هستیم، بلکه خواستار بازگرداندن دابوی شمالی و هرازپی شمالی (که همان سرخرود زیبا باشد) به سرزمین مادری خود هستیم. چراکه سرخرود ریشه در تاریخ آمل کهن دارد و نام سرخرود خود برگرفته از قتل عام مردم آمل در حمله مغول به این شهر و بریدن سر مردم آمل و خونین رنگ شدن رود هراز است. از بی کفایتی مسئولان گذشته و سکوت مردم آن زمان آمل بود که الآن روستای زادگاه ملک الشعرا طالب آملی خارج از شهرستان آمل قرار دارد و ما مردم آمل خواستار بازگرداندن این مناطق و جمعیت آن ها به آمل بزرگ هستیم. مگر فاصله بین آمل و محمودآباد به مقدار بیست کیلومتر نیست؟ پس چرا در هنگام جداسازی پنج کیلومتر در آمل و پانزده کیلومتر در محمودآباد قرار گرفت؟ مگر نه این که این تقسیم بندی ناعادلانه برای تکمیل و به حد نصاب رسیدن جمعیت برای گرفتن یک نماینده بود؟ حالا که جمعیت شهر محمودآباد از حد نصاب گذشته، آن مناطق فوق الذکر باید به آمل بازگردد تا آمل به حق خود که همان دو نماینده­ای شدن است برسد. مسئولین دلسوز شهرستان آمل و در راسشان نماینده محترم، هرچه زودتر جلوی این خیانت آشکار و عظیم را بگیرند و اجازه ندهند تا آمل بیش از این تجزیه شود، وگرنه در صورت مسامحه و سهل انگاری، با خشم و نفرت مردم حماسه آفرین آمل مواجه می شوند و بترسند از روزی که مردم آمل دست به کار شوند، و نبینند که مردم آمل سکوت کردند، این مردم در ابتدا در مقابل اتحادیه کمونیست ها در سال شصت هم سکوت کردند ولی در نهایت پاسخ محکمی به فتنه انگیزان دادند. بنده از نشریات و خبرنگاران فعال و قوی شهرستان عاجزانه درخواست دارم مردم را از این خیانت آشکار آگاه سازند و دست اندرکاران این خیانت را شناسایی و به مردم معرفی نمایند که دیگر سکوت در قبال منافع آمل پسندیده نیست.

فرشاد راعی – هزارسنگر شهر من آمل